Er is zoveel publiciteit geweest over genezing, in het bijzonder door holistische genezing, dat het lijkt alsof iedereen op zoek is naar iets anders – iets dat geen pijn veroorzaakt. In contrast hiermee staat het onderdrukken van gevoelens; niet het onderdrukken van gevoelens als in onderdrukking, maar in plaats daarvan het niet erkennen en accepteren van wat is, en onszelf geen verlichting toestaan van de angst die we ondergaan als een direct gevolg van het onderdrukken van gevoelens. Op deze manier blijft het individu de gevoelens die overblijven internaliseren. Het is een oefening om door de onderdrukte geest heen te kijken die opkomt telkens wanneer we iets willen doen; in feite, telkens wanneer we liever niet doen wat het ook is. Ons innerlijke heiligdom in de gaten houden en de gevoelens die opkomen herkennen en ons er prettig bij voelen is een groot onderdeel van het prettig worden om naar binnen te gaan en onszelf te laten voelen; iets dat veel moeilijker is dan het klinkt, maar alleen als we er klaar voor zijn.
Onze gedachten, emoties en gewaarwordingen veranderen voortdurend. Hoe sterk zijn ze? Om te denken ‘nee, ik heb een negatieve gedachte’ of ‘nee, het bevalt me niet hoe ik me voel’, maar is het niet een uitdaging geweest om dit zelfs maar te denken? Het is niet de twijfel die we af en toe tegenkomen, wat dacht je van elk moment? Wat voor het ene individu normaal lijkt, kan voor het andere onmogelijk geïrriteerd aanvoelen. Als er maar één waarheid over de werkelijkheid bestond, zou dit het zijn. De werkelijkheid is echter nooit zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt.
Er zijn drie lagen van realiteit. Er is een eerste laag van de werkelijkheid. Dit is de gewone, of de uiterlijke, omgeving. Dit is de fysieke wereld van gebeurtenissen en relaties. Deze is er altijd en verandert voortdurend. De tweede laag van de werkelijkheid is de innerlijke, of de onbewuste geest. Dit deel van onze geest heeft behoefte aan het loslaten van de gevoelens die in ons lichaam opkomen. Het vereist het voordeel van nieuwe gewaarwordingen en emoties als gevolg van het werk dat we met de derde laag hebben gedaan. Het is de middelste laag die bestaat uit de concepten en overtuigingen van de conditionering uit de kindertijd.
De eerste laag en de innerlijke, de kern van onze werkelijkheid en ons ego, is de zone van waar we een gevoel van evenwicht ervaren. Dit is het centrum. Dit is de focus en is alles wat we nodig hebben, want het is altijd chirurgisch. De volgende stap van daaruit, is het gevoel, en de volgende stap is de emotie, want we voelen en dan handelen we.
Wanneer we van binnen een pulserende intensiteit voelen, en we herkennen dit als een emotie – is het ook belangrijk om te erkennen dat deze intense emotie een emotie is en niet de emoties zelf. Emoties dansen en stromen rond hun eigen interne muziek. De emoties die standhouden, overleven het contact met de wereld niet – zij zijn door de wereld gecreëerd. Dit wil niet zeggen dat elke emotie die je voelt waar is – maar dat je tegen jezelf liegt. Dit betekent dat we bereid moeten zijn onze percepties en attitudes in vraag te stellen – en dit te doen zonder automatische reacties. Het betekent dat we onszelf afsnijden van alle automatische, onbewuste reacties. Het betekent dat we opgeven gelijk te hebben en beginnen te twijfelen aan wat we geloven en wat we voelen. Op deze manier maken we een keuze over hoe we ons willen voelen – over de wereld waarin we leven en, nog belangrijker, over onze innerlijke wereld. Deze keuze is altijd slechts een vraag en nooit een oordeel, en zij maakt dan de mogelijkheid van nieuwe gevoelens en handelingen mogelijk. Een energetische definitie van emotie is wanneer alle delen in het spel zijn en alle energie er is, maar het is altijd alleen maar een perceptie van de wereld. Als we de wereld zien zoals we denken dat hij is, dan zal de wereld voelen en zullen we ons er redelijk over voelen als gevolg van onze eigen illusies, onze eigen oordelen. Als we bereid zijn de wereld te zien zoals we voelen dat ze is en, indien nodig, af te dalen tot het gevoelsniveau en dan tot de emotie zelf, dan zal de wereld een beetje anders aanvoelen.
Dit is altijd een uitdagende plaats om te bereiken, maar ons vermogen om greep te krijgen op innerlijke verwerking en het vermogen om emotionele conflicten te herkennen is zelf een vaardigheid die we waarschijnlijk beter onder de knie kunnen krijgen. De klassieke benadering van emotionele zelfreferentie bestaat erin te proberen te onderscheiden of we deze emoties al dan niet voelen. Met andere woorden, voelen deze goed of verkeerd – zijn ze getriggerd door iets dat eerder is gebeurd of zijn ze getriggerd door iets heel anders. Een ander proces behelst het zien van emoties die bij anderen worden ervaren, het streven om hun aard te begrijpen, en het geleidelijk afzien van het toekennen van een betekenis – zodat we de uniciteit van elke persoon accepteren – hun rol in het geheel en onze rol daarin.
Emotionele intelligentie is een functie van evenwicht in vergelijking met andere vormen van intelligentie.