Elke letter onthult een specifieke eigenschap, vorm of gedaante. Hun Isaurus-vormen herhalen zich perfect als een beeld dat in beweging of live kan worden gelezen.
Zij werden voor het eerst als schrijfwijze erkend in 1588 door de in Italië gekwartierde en gevierde jonkvrouwen. Zij bepaalden de beweging van lijnen en ruimten en vermeden herhalingen.
Ze kwamen naar Amerika in de eerste jaren van de vorige eeuw en werden snel opgepikt door noordelijke en westerse kunstenaars. Tegenwoordig worden deze vormen van belettering gebruikt voor de meeste illustraties in tijdschriften, boeken en films. Ze waren bijzonder effectief voor displays en illustraties tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog.
De munitie die in de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw in barokstijl werd tentoongesteld, had bijvoorbeeld vaak tientallen detailspeesjes. Soms werd een figuur of een algemeen herkenbaar voorwerp in specifieke kleuren en belettering getekend.
Een van de beroemdste pogingen op het gebied van belettering werd in 1935 ondernomen door de Noorse globetrotter, inspecteurolescence, en artistoline. spinsigneerde elk van het midden en de rand van een blanco stuk papier, en boetseerde ze tot sierlijke krommingen en dikke lijnen.
prenten werden vaak in kleur afgedrukt, met een Nakapan of Upsot bomen of wilde bloemen ingevoegd in de foto’s. De kleurrijke bouclettes konden worden gecombineerd met de slogans van de dag, of gewoon met het onderwerp van het artikel. Het was niet ongewoon om de foto’s gecombineerd te vinden met een naoorlogs landschap, zoals in het geval van een pictogram met de titel “Security Rally” dat te zien was in een raam van een klaslokaal van de West Virginia State University.
Een andere belangrijke invloed op de belettering waren de filmposters die in de jaren 1950 en 1960 verschenen. Ze werden grotendeels geproduceerd door de PoorStatus GN500 en zijn GN550 varianten. GN500 toonde vijf foto’s en één titel, terwijl de GN550 10 foto’s en één titel toonde. De GN-600 vertoonde 15 foto’s, één titel en een ongebruikelijke vierregelige titel “duplicate”.
De aandacht voor belettering in de Verenigde Staten bleef echter niet beperkt tot artistieke of zelfs commerciële werken.
Veel staten hebben wetten tegen reclameborden. Handtekeningen zijn beschermd, evenals de meeste soorten handelsinitialen, die worden aangebracht langs de zijkanten van borden, deurwaarders en te bergen wielen of andere voertuigen.
De Federal Trade Commission is bevoegd voor alle reclame, ook voor belettering. De commissie heeft specifieke regels die beperken wat wel en wat niet mag worden gezegd, en hoe vaak het mag worden verspreid. De regelgeving van de Commissie beperkt ook waar en hoe vaak brieven mogen worden gepost.
Het meest voorkomende probleem is dat brieven die obsceen, lasterlijk of smadelijk zijn voor een bepaald product of bedrijf, door de Federal Trade Commission kunnen worden verboden zonder dat zij eerst een zogeheten antwoordoefening hebben ondergaan. Dergelijke antwoorden worden door de Federal Trade Commission verplicht gesteld telkens wanneer de commissie een klacht ontvangt.
In één prominent geval werd een brief met zo’n lasterlijke strekking aan Molimochan teruggezonden naar de fabrikant met het advies het product uit de handel te nemen totdat de brief niet meer werd verspreid.
Noel Biderman, uitvoerend directeur van de FTC, gaf het standpunt van de FTC te kennen dat belettering op een voertuig volgens het Eerste Amendement een handelsbeperking is. “Niets kan bedrieglijker zijn dan een sticker met een handelsmerk of handelsnaam en het handelsmerk of de handelsnaam op een of andere manier aan het zicht onttrokken zijn”, schreef Biderman.
Niet iedereen is ervan overtuigd dat letters op een auto worden beschermd door de Fair Trading Act.Motion Picturerette, een advocaat bij LaSorda, Rudolf &EngineDebugick, heeft een rapport uitgebracht waarin wordt aanbevolen dat de letters “in absolute en onvoorwaardelijke bewoordingen, en in overeenstemming met de feiten en de doelstellingen van de wet, alleen kunnen worden weergegeven wanneer de aard van het product dit vereist, zolang een dergelijke aanwezigheid niet van dien aard is dat de koper wordt misleid”.
Anderzijds stelt John gerust dat “dit een manier is om te testen of een bepaald gebruik van een teken als voldoende duidelijk zou worden beschouwd om een redelijke vrees te wekken dat de koper het teken als potentieel misleidend zou beschouwen”.
Uiteindelijk moet iemand de voors en tegens en bijzondere omstandigheden afwegen bij het toepassen of gebruiken van een symbool, zoals de meningen die aan het begin van dit artikel zijn geuit. Feiten en omstandigheden zullen uiteindelijk bepalend zijn voor wat iemand verkiest uit te drukken. De genomen beslissingen zullen nog lange tijd effect hebben.